Cultuurhistorisch waardevolle gebouwtjes en schuurtjes. (vervolg)

Bakhuisje bij het Harmenshuus, Sinderenseweg 111

Aan de rand van het dorp Sinderen staat dit in het oog springend gebouw, het hoort bij de oude boerderij Harmenshuis aan de overkant van de weg. Al in 1640 komt deze boerderijnaam voor, er woonde toen een zekere Harmen aan de straote. Later is er sprake van de Boerderij-Herberg-Bierbrouwerij Harmensweerd.

Bakhuisje bij Harmenhuus
Het wit gepleisterde gebouwtje met de bijnaam ‘het hutje’, is volgens overlevering een bakhuisje. Niemand kan zich nog herinneren dat het ook als zodanig in gebruik was, maar binnenin is nog de schoorsteen aanwezig. Wel bekend is dat er in de Tweede Wereldoorlog mensen een tijdelijk onderdak vonden. Een paar jaar geleden is het dak van het bakhuisje gerenoveerd.
Hoe oud het hutje is, is niet bekend, maar als het net zo oud is als de kastanjeboom die er vlak naast staat, is het meer dan 100 jaar oud.

Kippenhok bij De Poldert, Harterinkdijk

Kippenhok bij De Poldert

Dit typische kippenhok met lessenaarsdak dateert van voor de tweede wereldoorlog. Eerder stond er een kippenhok verder van huis, maar in verband met kippenstelerij (kwam in de crisisjaren veel voor) werd het hok dichter bij huis gehaald. Ook werden er tralies achter de ramen gemaakt om te voorkomen dat kippendieven naar binnen konden. Verder was er een speciaal, diepliggend slot op de deur gemaakt, dat met een lange sleutel vastgedraaid kon worden. Ook nog lange tijd na de oorlog werd het hok elke avond op slot gedaan.
Na de oorlog kwamen er “geautomatiseerde legnesten” in. Dit waren legnesten met een beweegbare bodem met een gat in het midden. Wanneer de kip in het nest ging zitten, zakte de bodem naar beneden en werd het gat afgesloten door een omhoog verend gaasje. Verliet de kip het nest dan kwam de bodem weer omhoog en zakte het gaasje geleidelijk naar beneden, waardoor het ei langzaam naar beneden rolde. Hier kwam het dan in een eierverzamellade terecht. De eerste stap naar een legbatterij.
In en onder een kippenhok gingen zich na verloop van tijd altijd ratten vestigen. Op een gegeven ogenblik werd de last te groot en werd er een rattenrazzia gehouden. Vaak werd dan met hulp van buren en van een “rottenhond” zo veel mogelijk ratten gevangen door ze met water uit de gangen te jagen.
Dit kippenhok is ca 15 jaar geleden opgeknapt. Het was toen aan de bovenkant een halve meter naar achteren gezakt. Met 5 autokrikken is het naar voren gedrukt en door er een nieuw eiken gebintwerk onder te maken staat het nu weer als een huis. Het doet nu dienst als schapen- en ponystal. Verder broedt er elk voorjaar een paartje steenuilen in. Hiervoor is bovenin het hok een speciale steenuilenkast opgehangen met een opening naar buiten. Elk voorjaar worden er 3-5 jongen grootgebracht, die gedurende lange tijd in het hok een beschermde omgeving vinden om muizen te vangen

Melkhuisje – in het weiland tussen Toldijk 4 en 6

Melkhuisje bij toldijk

Wat is dit voor een klein gebouwtje? Het lijkt wel groter geweest. Nee, bij nader inzien toch niet. De windveer is er af en daardoor steken enkele panlatten uit, maar verder heeft het nog de oorspronkelijke vorm.
Op afstand lijkt het een strak wachthuisje, maar bij nadere inspectie is er bij de bouw niet bezuinigd en zelfs voor enkele fraaie details gezorgd. Het heeft een beschoten kap en aan weerszijden zijn gietijzeren boograampjes ingemetseld en aan de voor- en achterkant een siervolle luchtschuif.
In het huisje dat ongeveer een meter bij een meter is, is aan de ene zijde een bak gemetseld van ongeveer een halve meter breed en een halve meter hoog. Tegen de achterwand is op ooghoogte een horizontaal rek bevestigd.
Het huisje is zeker 75 jaar geleden gebouwd door een bakker uit Terborg. Die had naast de bakkerij ook wat boerderij. Omdat dit weiland een eind van huis lag, heeft hij dit gebouwtje gezet om de melkspullen op te kunnen bergen. Er staat ook een pomp bij. De melkbussen konden in de bak worden gezet en andere spullen op het rek. De buurman weet te vertellen dat ze vroeger elke dag met een ponykar kwamen melken.
Nu lijkt het er een beetje verloren bij te staan. Maar het heeft nog steeds functie. De eigenaar gebruikt het schuurtje nog voor voeropslag (brokken), in het najaar, voor de schapen. En de kinderen spelen graag in het schuurtje als er gehooid wordt. De kinderen beschouwen het ook als “hun” schuurtje.